We willen tijdens ons leven graag op reis, andere landen zien. Als we op reis gaan , bereiden we ons meestal grondig voor - helemaal als we gaan emigreren. Ook een routekaart en/of navigatiesysteem, waarbij een stem ons de weg wijst, ontbreekt niet. We moeten wel alert blijven en ons niet gedachteloos laten leiden. We pakken onze koffers en zijn zoveel mogelijk op van alles en nog wat voorbereid. Er is op aarde zo'n grote verscheidenheid aan landschappen; zou dat in de geestelijke wereld ook niet zo kunnen zijn?
En... als we gaan sterven? We horen nog al te vaak: "dat zien we dan wel" of: "dat kun je niet weten"! Zijn we werkelijk op zoek gegaan? Is het angst die ons van het sterven afkeert?
We zien en beleven na het sterven in de geestelijke wereld slechts dat, wat we ons hier op aarde reeds aan voorstellingen van de geestelijke wereld eigen hebben gemaakt. Onze verbinding met de aarde, onze gang door het leven op aarde heeft nu eenmaal een betekenis die door niets vervangen kan worden. Als wij tijdens ons leven niet over de geestelijke wereld hebben nagedacht, als we slechts materialistisch voortgeleefd hebben, erger nog: als we met de gedachte "dood is dood" hebben geleefd, dan zien en herkennen we nauwelijks iets in de geestelijke wereld. Als we ons op aarde reeds oriënteren, is dat ook een grote hulp voor onze gestorvenen. Wij zullen doorwerken in hun rijk en zij zullen doorwerken in ons leven.
uit: Na de dood - Hoe bereiden we ons voor op het leven na dit leven?
Renée Zeylmans
