Op weg naar de aarde
Zoon
O kleine vreemdeling, mijn zoon,
zoals je van de heuvel holt
met wind en zonlicht in je haar,
alsof je uit de hemel komt,
zoals het trouwens is
lichtjaren ver hier vandaan,
God, voor dit ene ogenblik
heb ik misschien een leven lang
bestaan. Ik steek mijn armen uit.
Wat houdt een mens nog over van
het licht waaruit hij is ontstaan?
Pas op, je valt. Het doet geen zeer,
een kind is zoveel dichter bij
de aarde dan de grote mensen
en bij de hemel zo dichtbij
hij komt er nog maar net vandaan.
Jan Willem Schulte Nordholt
opgenomen in: Sprookjes en verhalen rond de geboorte
