Mieke Mosmuller
De ‘chemie’ die er tussen twee mensen kan zijn is uniek van karakter en daardoor meestal voor anderen herkenbaar. Niemand anders heeft er toegang toe en daarom roept het een gevoel
van buitengesloten zijn op. Het paar wordt door 'iets' omhuld: een sfeer, een
aura. Pijnlijk en kwetsend is het als je meemaakt dat dat tussen jou en je partner
uitgewerkt is. Dit wordt ervaren als een groot verlies waar ook hevig om gerouwd kan worden.
Maar waar komt deze unieke sfeer, dit aura vandaan? Uit instinctmatige aantrekkingskracht? Heeft het met lust en genot te maken?
Mieke Mosmuller onderzoekt deze vraag op een opvallende manier. Zij beschrijft fenomenen en stelt vragen naar eigen ervaringen van lezers. Hierdoor houdt ze het ‘schoon’ en blijft een moraliserende toon achterwege. Toch is het ook duidelijk door welke bril zij naar de wereld kijkt: de mens is voor haar een uniek wezen waarin het ‘aardse’ en het ‘kosmische’ elkaar ontmoeten. De basis voor een goede opvoeding is voor haar de bezinning op de vraag: wat is een mens, wat is een kind? Daar geeft ze in haar boek geen kant en klaar antwoord op, ze is tenslotte arts en filosoof. Zij spoort de lezer aan mee te gaan in de zoektocht waarin zij fenomenen beschrijft en vraagt om die aan eigen ervaringen te toetsen.
Door dit proces ontstaan er bij de lezer persoonlijke en individuele beelden en een stroom van inzichten komt op gang. Het geheim is dat als je niet alleen met je hoofd leest, maar ook je eigen ervaringen erbij betrekt, er gevoelens worden opgeroepen die de ervaring verdiepen zodat die je beter bijblijft. Mosmuller geeft namelijk ‘opdrachten’. Opdrachten kunnen antipathie of sympathie oproepen, je kunt eroverheen lezen óf er mee aan het werk gaan. De auteur beveelt natuurlijk het tweede aan.
De opvoeding van het kind van 0-7 jaar wordt per jaar besproken. Ze geeft tips over wat te doen bij pestgedrag en bij gepest worden en ze zegt iets over hoe je kunt voorkomen dat er een plaaggeest wakker geroepen wordt bij een kind. Onderwerpen zoals een trage of gestoorde ontwikkeling, angsten, erfelijkheid, de zorg voor het lichamelijke en ziekte hebben een eigen hoofdstuk gekregen. Het doel van Mosmuller is om de lezer boordevol vragen achter te laten: een kind heeft antwoorden bij zich, en waar het geen antwoord heeft begint de taak van de opvoeders. Dit boek is hierbij een inspirerende hulp en doordat Mieke Mosmuller fenomenen die je kunt zien koppelt aan eigen ervaringen beklijft het gelezene heel goed.
Maar waar komt deze unieke sfeer, dit aura vandaan? Uit instinctmatige aantrekkingskracht? Heeft het met lust en genot te maken?
Mieke Mosmuller onderzoekt deze vraag op een opvallende manier. Zij beschrijft fenomenen en stelt vragen naar eigen ervaringen van lezers. Hierdoor houdt ze het ‘schoon’ en blijft een moraliserende toon achterwege. Toch is het ook duidelijk door welke bril zij naar de wereld kijkt: de mens is voor haar een uniek wezen waarin het ‘aardse’ en het ‘kosmische’ elkaar ontmoeten. De basis voor een goede opvoeding is voor haar de bezinning op de vraag: wat is een mens, wat is een kind? Daar geeft ze in haar boek geen kant en klaar antwoord op, ze is tenslotte arts en filosoof. Zij spoort de lezer aan mee te gaan in de zoektocht waarin zij fenomenen beschrijft en vraagt om die aan eigen ervaringen te toetsen.
Door dit proces ontstaan er bij de lezer persoonlijke en individuele beelden en een stroom van inzichten komt op gang. Het geheim is dat als je niet alleen met je hoofd leest, maar ook je eigen ervaringen erbij betrekt, er gevoelens worden opgeroepen die de ervaring verdiepen zodat die je beter bijblijft. Mosmuller geeft namelijk ‘opdrachten’. Opdrachten kunnen antipathie of sympathie oproepen, je kunt eroverheen lezen óf er mee aan het werk gaan. De auteur beveelt natuurlijk het tweede aan.
De opvoeding van het kind van 0-7 jaar wordt per jaar besproken. Ze geeft tips over wat te doen bij pestgedrag en bij gepest worden en ze zegt iets over hoe je kunt voorkomen dat er een plaaggeest wakker geroepen wordt bij een kind. Onderwerpen zoals een trage of gestoorde ontwikkeling, angsten, erfelijkheid, de zorg voor het lichamelijke en ziekte hebben een eigen hoofdstuk gekregen. Het doel van Mosmuller is om de lezer boordevol vragen achter te laten: een kind heeft antwoorden bij zich, en waar het geen antwoord heeft begint de taak van de opvoeders. Dit boek is hierbij een inspirerende hulp en doordat Mieke Mosmuller fenomenen die je kunt zien koppelt aan eigen ervaringen beklijft het gelezene heel goed.
