donderdag 26 april 2012

Het kind bouwt zijn huis


uit de Inleiding:

    De situatie van het kind is wereldwijd heel schrijnend. Ik zou bladzijden kunnen vullen met onderzoeken en rapporten over de steeds verslechterende toestand van het kind maar daar worden we niet vrolijk van. De laatste mededelingen gaan in de richting van het opdrogen van de ouder-kindrelatie en over waarnemingen dat kinderen zich niet meer willen laten aanraken, zelfs door de eigen ouders niet. Gevoegd bij de eet- en slaapstoornissen waar we al bekend mee waren, constateren we dat de grens van de menselijkheid is bereikt.
    Uit onderzoek blijkt dat met zeventig procent van de kinderen in onze tijd 'iets aan de hand is'. Ik durf te stellen dat met het merendeel van deze kinderen niets aan de hand is, dat wil zeggen niets aan de hand zou zijn als ze de gelegenheid werd geboden kind te kunnen zijn, gewoon zichzelf te kunnen zijn in hun kindzijn én in een levendige wereld. De verschijnselen die kinderen vertonen, hangen samen met de cultuur waarin ze opgroeien en zijn voor het merendeel niet eigen aan het kind. De cultuur geeft de kinderen niet langer het gevoel dat de wereld heel is en dat is ook niet langer zo want de wereld is in stukken, in twee stukken; die van de elektrische en die van de etherische stroom.
    Sinds de levensomstandigheden op aarde concurrentie hebben gekregen van de elektrische stroom lijkt alles in het leven vanzelf te gaan alleen het leven zelf gaat niet meer vanzelf...